HOLLANDAIR - Thuis in de lucht

Omega X Alps

Oftewel de OXA, zo genoemd door de mensen van Advance. Omdat de indruk gewekt was dat de Omega X Alps een buitencategorie parapente zou zijn, had ik niet eerder moeite gedaan een demo naar Nederland te krijgen. Afgelopen weekend (2-3 april) was het dan toch eindelijk zover en hebben we er mee kunnen spelen. Nadat zaterdag twee leden van de Achterhoekse Vliegers er mee hadden kunnen vliegen, heb ik zondag de eer gehad. Het weer dit weekend was helaas niet zo thermisch dat wereldvluchten gemaakt konden worden, toch hebben we een goede indruk gekregen van de aard van dit beestje.
Omega X Alps

De verpakking

Hij komt in een verbazend klein zakje bij dat verbazend licht aanvoelt. Zonder pakzak. Advance gaat er van uit dat je al een pakzak hebt. De meeste kopers van de OXA hebben of een Impress of een Lightness 2 als harnas en die hebben hun eigen pakzakken op maat. De afwerking is weer helemaal Advance: perfect. Bij het uitleggen van de vleugel merk je dat je met een aspect ratio van 6.9 een behoorlijke spanwijdte (12,6 meter voor de 22 en 13,1 voor de 24) met een korte koorde hebt.

De Omega X Alps aan de start

Door het lage gewicht is de OXA klaargelegd voor de start met wind al gauw levendig en blijft wat lastiger goed liggen dan zwaarder gebouwde vliegers met minder spanwijdte. Hier raken we tegelijk aan het enige dat merkbaar verschilt van een ‘normale’ C of D, het starten. Je hebt verbazend weinig impuls nodig om de vlieger boven je te krijgen, en bij veel impuls heeft’ie wel overshoot neigingen. Bij heftig afremmen hiervan word je onmiddellijk opgetild en kan je moeite hebben op je benen te blijven staan. Datzelfde geldt voor achterwaarts starten aan de lier. Ik kon door de vrij strakke lierkabel (ga volgende keer om nog wat minder voorspanning vragen) niet onder de vlieger lopen bi het optrekken en werd dus ook de lucht in gekatapuld. Dit vereist dus enige oefening. Het voorwaarts opzetten met weinig wind is overigens probleemloos. Er is weinig beweging in de vlieger, door compressiebanden op de juiste plaats toe te voegen gedraagt’ie zich bij het opkomen als een vlieger met veel lager aspect ratio.

Vliegen

Zodra je in de lucht bent is alles normaal. Aan de lier zijn correcties makkelijk, de bochten waren in het begin wat ruim, later werden ze wat minder groot. Eenmaal los heb je een solide racebeest. De trimsnelheid ligt hoog, maar bij het intrappen van het gas ga je nog meer verschil merken. De vleugel voelt erg stevig als je het speedsysteem gebruikt. Dit wordt in andere testverslagen bevestigd. De Omega X Alps geeft je een groot bruikbaar snelheidsbereik.

Thermieken

Nu heb ik nog niet veel bellen gehad er mee, maar de bellen die ik had werden bijna automatisch gecentreerd. Er lijkt geen neiging te bestaan uit de bel geduwd te worden en het was erg makkelijk de thermiek tot wolkenbasis te volgen. Daarna werd het feest. Op glide gaan met de (harde) bovenwind in de rug kreeg je echt een indruk van de snelheid die met dit racemonster te halen is. Na zo’n 6 kilometer downwind geraakt te zijn vroeg ik mij af wat ik zou gaan doen. Omdat het ondertussen nogal laat in de middag was besloot ik terug te vliegen naar het veld. Ondanks de stevige wind tegen (+20 km/u) haalde ik het zonder extra bellen te hoeven gebruiken. Prestatie is toch heel prettig.

Zekerheid

Prestatie is fijn als je je er zeker bij kunt voelen. Mijn eerste indruk is dat een ervaren vlieger met dit over het algemeen toch erg goedmoedige racebeest ontspannen zal kunnen vliegen. De tijd zal het leren!

Gepubliceerd in , ,

Laat een reactie achter